وظیفه جامعه درقبال مبتلایان سندروم داون

                                                            تهیه شده توسط: گروه محتوایی تفاوتچی            نویسنده: امین فتحی

مددکاری اجتماعی برای کودکان سندرم داون، طیف گسترده ای از فعالیت ها را شامل می شود و نیازمند همکاری متخصصان مختلفی نیز هست.

مددکاران اجتماعی کسانی هستند که به افراد دارای مشکل، به طرق مختلفی کمک می کنند. یکی از این دسته افراد، کودکان سندرم داون می باشند. سندرم داون به عنوان یک اختلال نادر شهرت دارد. هر کودک مبتلا به سندرم داون منحصر به فرد است.

بسیاری از این کودکان تأخیرهای فکری خفیف تا متوسط دارند. به نظر می‌رسد پیشرفت‌های اجتماعی کودکان مبتلا به سندرم داون، حداقل در مقایسه با مهارت‌های زبانی و سایر پیشرفت‌های شناختی، نسبتاً قوی است.

طبق گزارشی در ژانویه 2011 که توسط دانشگاه واشنگتن منتشر شد، کودکان مبتلا به سندرم داون معمولاً جذب جنبه های اجتماعی محیط خود می شوند و مشتاق تعامل با دیگران هستند. این در حالی است که مدیریت احساسات در طول تعاملات اجتماعیِ خسته کننده، می تواند برای کودکان مبتلا به این سندرم دشوار باشد.

کار با کودکان سندرم داون چگونه است؟

فعالیت و کار با کودکان سندرم داون، با توجه به سن آنها متفاوت است. در کودکان خردسال (3 تا 5 سال)، آموزش تعاملات اجتماعی به آنان کمک می‌کند تا بازی‌های هماهنگ و به اشتراک‌گذاری را یاد بگیرند، زیرا ممکن است به سمت بازی‌های غیرفعال یا فعالیت‌های تکراری متمایل شوند.

با بزرگتر شدن آنها و ورودشان به مدرسه، فعالیت‌های تفریحی اهمیت بیشتری پیدا می‌کند. ثبت نام آنان در گروه‌های پیشاهنگی از جمله فعالیت‌های مددکاری اجتماعی برای کودکان سندرم داون است. این گروه‌ها می‌توانند شامل دوره‌های آموزشی دینی یا معنوی و گروه‌های دیگر از جوانان باشند که می‌تواند به گسترش دایره اجتماعی، گسترش دانش و آموزش مهارت‌های جدید کودک کمک کند.

به عنوان مثال‌هایی جهت افزایش سطوح کمّی و کیفیِ مشارکت اجتماعی کودکان سندرم داون می‌توان به "رویدادهای خدمات اجتماعی مانند فعالیت‌های گروهی جهت جمع کردن زباله‌ها در پارک‌ها" و یا "همیاری داوطلبانه در انواع فعالیت‌های جمعیِ محیط زیستی" اشاره کرد. این فعالیت‌ها به کودک سندرم داون این فرصت را می‌دهند که با افراد جدید معاشرت کرده و از کمک به زیباسازی سیستم پارک و محیط زیست احساس خوبی داشته باشد.

توانمندسازی کودکان سندرم داون چگونه است؟

مددکاری اجتماعی برای کودکان سندرم داون شامل توانمندسازی آنها از طرق مختلفی مانند ارائه برنامه‌های آموزشی برای خانواده‌هاست. متخصصانی مانند گفتاردرمانگران، زباندرمانگران، فیزیوتراپیست‌ها، کاردرمانگران و یا سایر متخصصان پشتیبان می‌توانند طی جلساتی مشخص به والدین و مراقبان، مشاوره و آموزش غیررسمی نیز بدهند.

یادگیری و پیشرفت در کودکان سندرم داون کندتر از بقیه کودکان است. آنها نیز نیاز دارند تا خواندن، مهارت‌های مرتبط با اعداد و مهارت‌های گفتاری را یاد بگیرند. تحقیقات نشان می‌دهد که افراد مبتلا به سندرم داون زمانی بهتر یاد می‌گیرند که بتوانند موارد را به صورت مصور ببینند. این نشان می‌دهد که آموزش زمانی مؤثرتر خواهد بود که اطلاعات با پشتیبانی از تصاویر، حرکات یا اشیاء ارائه شود.

مسئولیت جامعه در قبال افراد سندرم داون چیست؟

مددکاری اجتماعی برای کودکان سندرم داون باید زندگی اجتماعی آنان را نیز تسهیل کند. باید با تدارک برنامه‌ها و انجمن‌هایی فعال، مطمئن شد که افراد مبتلا به این سندرم فرصت انواع فعالیت‌ها و مشارکت‌ها، ورزش کردن و زندگی سالم را دارند. در این برنامه‌ها ضرورت دارد از متخصصان مختلف از جمله مددکاران اجتماعی، روانشناسان، پزشکان و مراقبان استفاده نمود. هر عضوی از جامعه ارزشمند است و افراد سندرم داون نیز از این قاعده مستثنی نیستند.