تهیه شده توسط: گروه محتوایی تفاوتچی نویسنده: امین فتحی
اگر شما والدین فرزندی هستید که تشخیص اختلال طیف اوتیسم (ASD) در فرزندشان را دریافت کرده‌اند، احتمالاً دانش شما در این زمینه بسیار گسترده است. با این حال، افراد دیگری که در زندگی فرزند شما نقش دارند - مانند اقوام، دوستان و معلمان - ممکن است درک کاملی از اختلال طیف اوتیسم نداشته باشند و بنابراین ممکن است بدون اطلاعات دقیق، فرضیاتی را مطرح کنند.
هنگامی که افراد تصورات نادرستی در مورد اوتیسم دارند یا قضاوت می‌کنند، یا اگر احساس کنند نیاز به ارائه توصیه‌های ناخواسته‌ای دارند که ممکن است برای رسیدگی به چالش‌های منحصر به‌فرد کودک شما مفید نباشد، می‌تواند بسیار ناامیدکننده باشد. برای کمک به رفع هرگونه سوءتفاهم و آموزش دیگران در مورد جنبه‌های کلیدی اختلال طیف اوتیسم، مفید است که اطلاعات زیر را با آنها به اشتراک بگذارید.
همه افراد اوتیستیک یکسان نیستند
اوتیسم به عنوان یک اختلال طیف شناخته می‌شود و دارای یک طیف گسترده از ویژگی‌ها و توانایی‌های مرتبط با آن است. افراد در طیف اوتیسم ممکن است نیازهای حمایتی کمی داشته باشند، از ویژگی‌های شدید اوتیسم برخوردار باشند یا جایگاهی میانه را در این طیف تجربه کنند. آنها می‌توانند دارای قابلیت‌های فکری استثنایی و مهارت‌های کلامی باشند یا بدون توانایی صحبت کردن، در زمینه‌های شناختی چالش داشته باشند.
یکی از ویژگی‌های رایج که افراد مبتلا به اوتیسم را مشترک می‌کند، مشکلات آنها در زمینه ارتباطات اجتماعی است. این موضوع می‌تواند به شکل مشکلات در برقراری ارتباط چشمی، مشارکت در گفتگوها و درک دیدگاه دیگران نمایان شود.
قبل از سال ۲۰۱۳، برای توصیف افرادی که در آن زمان به عنوان افراد مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا شناخته می‌شدند، از واژه "سندرم آسپرگر" استفاده می‌شد. در آن دوره، اصطلاح "اوتیسم" معمولاً به افرادی با ناتوانی شدید اشاره می‌کرد. با این حال، از سال ۲۰۱۳ به بعد، واژه "سندرم آسپرگر" دیگر به کار نبرده شده و همه افرادی که به عنوان دارای اختلال طیف اوتیسم (ASD) تشخیص داده می‌شوند، طبقه‌بندی مشابهی را به اشتراک دارند. تفاوت‌ها بین آنها اکنون بر اساس نیازهای حمایتی خاص آنها و نه برچسب‌گذاری مجزا برای هر سطح از ناتوانی تعریف می‌شود.
نیازی به درمانی برای اوتیسم نیست
اوتیسم، یک شرایط مادام العمر است و هرگونه درمان مطلوب برای آن وجود ندارد. با این وجود، مداخلات فشرده و زودهنگام می‌تواند در کاهش برخی از ویژگی‌های اوتیسم کمک کند، هرچند بدون تضمین درمان قطعی. درمان‌های متعددی برای رفع چالش‌های حسی، رفتاری، و رشدی که افراد در طیف اوتیسم با آنها مواجه هستند، وجود دارد. موفقیت این درمان‌ها از فرد به فرد متفاوت است، زیرا نیازهای هر فرد به طور قابل توجهی متفاوت هستند. همچنین، افراد مبتلا به اوتیسم می‌توانند مهارت‌های مقابله‌ای را یاد بگیرند تا به موثرترین شکل ممکن مشکلات خود را مدیریت کنند و به نقاط قوت خود تاکید کنند.
احساسات و عواطف در افراد اوتیستیک
افراد اوتیستیک با داشتن توانایی تجربه و انتقال عشق به روش‌های منحصر به فرد، ارتباطات نزدیک و حتی عاشقانه‌ای را برقرار می‌کنند، اگرچه این روش‌ها ممکن است با انتظارات معمول دیگران متفاوت باشند.
در حوزه درک و تفسیر احساسات اطرافیان، افراد اوتیستیک به دلیل چالش‌هایی که در تفسیر نشانه‌های غیرکلامی مانند حالات چهره یا زبان بدن با آنها پیش می‌آید، ممکن است دچار مشکل شوند. به عنوان مثال، یک حرکت پشت به دیگران ممکن است توسط افراد اوتیستیک به عنوان نشانه‌ای از خشم یا غم تفسیر نشود. با این حال، با ارائه بینش در مورد وضعیت عاطفی دیگران، افراد اوتیستیک توانمند به همدلی و پاسخ مناسب با شفقت واقعی را دارند.
