تهیه شده توسط: گروه محتوایی تفاوتچی نویسنده: امین فتحی
در آوریل 2018، مرکز کنترل بیماری‌ها و پیشگیری از امراض آمریکا میزان شیوع اوتیسم را اعلام کرد که به ازای هر 59 نفر، یک نفر اوتیسم دارد، با یک نفر در هر 37 پسر و یک نفر در هر 151 دختر متولدشده. در سال 2020، این آمار به یک نفر در هر 44 تولد کاهش یافت و در سال 2023 به یک نفر در هر 36 تولد رسید.
این پیشرفت سریع در شیوع اختلال طیف اوتیسم را نشان می‌دهد و احتمالاً در آینده باید منتظر آمارهای ناگوارتری در مورد این اختلال باشیم. آمارهای قبلی نیز نشان می‌دهد که یک نفر در هر 68 نفر و یک نفر در هر 54 پسر متولد شده از این اختلال رنج می‌برند. البته، شیوع اختلال طیف اوتیسم در کشورها و قاره‌های مختلف متفاوت است و آمار دقیقی در این زمینه در ایران موجود نیست. با این حال، در صورت استفاده از ابزارهای تشخیصی دقیق و توانمندی متخصصین در کشور مانند آمریکا، آمارهای اختلال طیف اوتیسم ممکن است نگران‌کننده باشد، به‌ویژه در شهرهای بزرگ صنعتی مانند اصفهان و تهران.
بحث در مورد علل اختلال اوتیسم بسیار گسترده است، زیرا از تئوری‌های بی‌معنی و مجهول گرفته تا نظریه‌های بسیار مشکل و غیرقابل باور در مورد این اختلال فراوان وجود دارد. این شگفت‌آور نیست که عنوان شده باشد که اختلال اوتیسم یکی از حادترین و بغرنج‌ترین اختلالات کودکان است.
این اختلال طیف گوناگونی از علت‌ها را به خود متوجه می‌کند. به‌همین علت، تشخیص نیز در این کودکان امری بسیار دشوار شده است. تاکنون هیچ علت مشخصی برای اوتیسم کشف نشده است، اما در تعدادی از مطالعات مشخص شده است که عملکرد غیرعادی مغز باعث ایجاد حالات اوتیسم می‌شود. اسکن‌های مغزی در بعضی موارد نشان داده است که مغز کودکان اتیسیک از نظر اندازه و ساختار با مغز کودکان سالم متفاوت است. به نقل از انجمن اوتیسم آمریکا، در حال حاضر تحقیقات فراوانی در رابطه با احتمال دخالت عوامل ژنتیکی و عوارض دارویی در بروز اوتیسم در حال انجام است.
شیوع اوتیسم
در بعضی از خانواده‌ها مشاهده شده است که اوتیسم مانند بیماری‌های ژنتیکی از نسلی به نسل دیگر منتقل می‌شود، که این خود می‌تواند تئوری ژنتیکی بودن اوتیسم را در بعضی موارد ثابت کند. اما در بسیاری از موارد، سابقه اوتیسم در خانواده و یا اقوام وجود نداشته است.
همچنین، در بعضی از کودکان مشخص شده است که در بدو تولد نشانه‌های نخستین اُتیسم را داشته‌اند، اما این مورد هم عمومیت چندانی ندارد. محققین دیگر نیز معتقدند که تحت شرایط خاصی، تعدادی از ژن‌های ناپایدار باعث اختلال در عملکرد مغز و در نهایت بروز اوتیسم می‌شوند.
همچنین، تعداد دیگری از محققین بر روی احتمال بروز اوتیسم در دوران بارداری تحقیق می‌کنند. آن‌ها معتقدند که یک عامل ویروسی ناشناخته، اختلال متابولیسمی، آلودگی به مواد شیمیایی محیطی، آلودگی هوا یا برخی از بیماری‌ها در دوران بارداری و یا عواملی چون مشکلات کمبود اکسیژن در زمان تولد می‌تواند عامل ایجاد این بیماری باشد.
بیشتر احتمال بروز اوتیسم در کودکان وجود دارد که به بیماری‌هایی مانند سندرم فراژیل ایکس، توبروز اسلروسیس، سندرم روبلا، سندروم لاندو کلفنرو، و فنیل‌کتونوریای درمان‌نشده مبتلا باشند. در برخی موارد، علت به سن بالای پدر و مادر بازمی‌گردد. می‌توان به برخی علل در دوران بارداری یا قبل از آن اشاره کرد،
مانند عدم تغذیه مادر با مواد سرشار از فولیک اسید یا حتی کمبود فولیک اسید در رژیم غذایی پدر، و یا قرار گرفتن در معرض محیط‌های آلوده قبل از تشکیل نطفه. علاوه بر این، مواردی مانند عوامل روانی‌اجتماعی، عوامل زیستی، زایمان زودرس، مشکلات ایمونولوژیک، تراتوژن‌ها، آسیب‌های متابولیک مغزی، مشکلات هورمونی، و غیره نیز می‌توانند در بروز اوتیسم نقش داشته باشند.
